manieczki napisał:

bo jeśli chodzi o Death dla mnie najlepszy był klasyczny debiut a czym dalej tym było gorzej, ostatnia płytka już w ogóle mi nie podchodzi, za dużo tam progresji, za mało deathmetalu.

Nie zgadzam się z Tobą. Właśnie na dwóch ostatnich płytach Death pokazał, że potrafią stworzyć coś więcej jak szybka napierdalanka. Chodzi mi głównie o zmiany temp, bardziej rozbudowane kompozycje. No i wokal Chuck'a też na tych albumach mi bardziej pasi. Poszli w dobrą stronę, kierunek ten słychać też na Control Denied.

Ja nie przepadam za progresywnym metalem a ostatni Death to właśnie melodyjny, progresywny metal, a już nie death metal, nie podobał mi się ten kierunek i zdecydowanie wolę sobie zapuścić np Leprosy, niż SoP lub Symbolic, które są dla mnie zbyt melodyjne czy też progresywne.

Bardzo lubię słuchać całej dyskografii Death, płyta za płytą. Wtedy dobrze słyszy się jak z albumu na album muzyka staje się ambitniejsza i bardziej rozbudowana. Z przyczyn oczywistych poznałem ten zespół już po śmierci Schuldinera i jestem bardzo ciekawy jak brzmiałby Death dziś, gdyby Chuck nie zachorował. The Sound of Perseverance to kapitalna płyta mogłaby zostać wydana dziś i nie odbiegałaby od dzisiejszych wydawnictw.

Warto jeszcze zauważyć jakie ważne osobistości przewinęły się przez ten zespół.

Nagrywają. Podobno z Nergalem na wokalu.

Ze starego defu ZAWSZE bardziej ceniłem dwa pierwsze albumy MASSACRY z Francji niż całego Deatha.

Ghost of War napisał:

Death wolę jednak od Human, ale Leprosy i Spiritual Healing też niczemu sobie , a pierwszego albumu po prostu  nie trawię

bluźnisz synu, pierwszy album oczywiście najlepszy

Dzięki mojej dziewczynie pokochałem Death i powiem szczerze że nie mają złej płyty.

death nie ma słabej płyty w dyskografii z kazdą szedł do przodu a ze tak muza z czasem ewoluowała to zasługa mózgu tej tak naprawdę jedynej osoby Chucka,tak naprawdę Death to Chuck\ Chuck to Death choć miał wielu muzyków i to z górnej półki to każda płyta to jego wizja.spiritual..... i indyvidual.... żądzą.