(Jestem autorem 1-szej polskiej recenzji tego krążka, albowiem tą recenzję napisałem jeszcze przed Premierą Płyty - 6 czerwca 2013)


Black Sabbath - 13 (Deluxe Edition)


01. 'Methademic'
02. 'Peace Of Mind'
03. 'Pariah'

"Ludzie, nadszedł długo oczekiwany dzień w dziejach Heavy Metalu jak i w ogóle kurwa świata - Black Sabbath powrócił z nową płytą..." - tak, tak, to już znacie. Te słowa pochodzą z mojej poprzedniej recenzji, w której przybliżałem Wam temat podstawowego wydania "13". Przeczytać można to tutaj: http://www.rock-metal-forum.pun.pl/view … hp?id=4895

Teraz będzie nawijka dotycząca rozszerzonego 2-płytowego wydania, w którym mamy dodatkowe 3 tracki ekskluzywnego materiału. Jesteście podnieceni? Ja też! Ale zanim przejdę do konkretów, to krótki wstęp: chłopaki z Sabbath nagrali łącznie 16 numerów, lecz tylko 8 pojawiło się na albumie (tak jak na 2-óch pierwszych wydawnictwach - ah, lata 70. pełną gębą!). Cała reszta zaś ma się pojawić w postaci różnej maści bonusów - jak powiedział sam Tony Iommi, podczas wywiadu do najnowszego "Gitarzysty". Lecz zanim odkryjemy (z czasem) wszystkie karty, pozwólmy sobie wpierw złoić tyłek - zapuszczając powyższe nagrania. Jesteście gotowi?? Jeżeli tak, to trzymajcie się mocno krzesła, bo zaczynamy jazdę! Na 1-szy ogień idzie tajemniczo rozpoczynający się 'Methademic', którego dźwięki gitary klasycznej bez większego problemu - przeszywają nas na wylot. Jest zmysłowo, ciekawie, sexownie... Boom!!! I lecicie jak ptaszek wraz z krzesłem prosto na pieprzoną ścianę, rozpieprzając o nią biedne i niewinne krzesło! Tak jest Panie i Panowie, mocne wejście to - PODSTAWA, a to jest naprawdę MOCNE!!! Kawałek zapierdala przed siebie na złamanie karku mimo iż nie jest to prędkość Speed/Thrashowa, a główny riff Tony'ego to pierdolony MAJSTERSZTYK - totalny anihilator wszystkiego w swoim zasięgu, i jeden z najlepszych riffów Wszech Czasów!!! I w zasadzie taki jest cały ten numer - Tony szarżuje na przód rzucając rozmaitymi riffami na wszystkie strony, a Brad tuż za nim dorzuca swoją cegiełkę do tego Dzieła Zniszczenia (rozmaitymi combosami na perce). Geezer dotrzymuje kroku gitarze prowadzącej, a Ozzy dopasowuje swój głos do zaistniałej sytuacji to wyciągając go w górę lub diabelsko się śmiejąc. Jeżeli Wasze mieszkanie jeszcze jakoś się trzyma to poczekajcie na wyjebane solo, które (w połączeniu z zalewem agresywnych perkusyjnych zagrywek) zrobi Wam równie zajebiste "przemeblowanie" - po prostu destrukcja i brak litości! Po ustaniu galopu rzuci się na Was (o wadze zapyziałego tira!) riff, który będzie sobie tak Was maltretował do momentu aż nie zostanie z Was krwawa miazga. Jeżeli jednak jakimś cudem przeżyjecie, to dostaniecie łomot od zalewu kolejnych riffów, przyspieszeń, zwolnień, perkusyjnych łamaczy i innych cudów na kiju - tak czy siak krwi trochę utoczycie, a na pewno tyle że styknie na pieprzoną transfuzję! A skoro o tym mowa, to czy riff który na początku utworu i bez pytania - rzucił się na Was, czegoś Wam nie przypomina?? Bo mi przypomina - pewną zajebistą przygodę, która miała miejsce w '73 w pewnym zamku... Wydarzenie nosiło wszystko mówiący tytuł - "Krwawy Sabat", podczas którego mnóstwo krwi się przelało a i prochów nie mniej poszło w ruch... Ot, takie sentymentalne wspominki... Jeżeli nie straciliście przytomności po tym wszystkim, co dotychczas doświadczyliście - to cudownie, bo przed Wami ostatni rozdział tego niesamowitego (jak narodziny) i przejebanego (jak rozwalony przez żelazny młotek - łeb) doświadczenia. 'Pariah' - ma bardzo fajny początek, taki na kilka oddechów wytchnienia przed... Wiadomo czym - kolejnym ciorającym riffem, Szefa Tony'ego rzecz jasna! A jakżeby inaczej?! W zwrotkach Tony daje trochę luzu i popuszcza (ale nie do końca, to nie pieprzony Pop!), za to Sir Ozzman jest w tym czasie zajęty wyrzucaniem z siebie licznych słów znajdujących się w tekście. W refrenach daje szczególnego Czadu, np. podczas wyśpiewywania frazy: "For your desire!" - świetny vocal, zajebista technika, no po prostu kurwa odjazd! Znajdźcie mi 2-go takiego Śpiewaka - ni chuja, bo Książę Ciemności jest tylko JEDEN! Wracając do Tony'ego - w całym tym deszczu kurewsko ciężkich ołowianych dźwięków, zdarzają Mu się spokojniejsze i bardziej refleksyjne zagrywki, a solo w Jego wykonaniu namiętnie pieści zmysły. Ten facet to kurwa Król Gitary, co udowodnił już niezliczoną ilość razy - także teraz! Gdy rozpływanie się z wrażenia w miłych dźwiękach Jego własnego sola - uzna On już za skończone, wróci do skocznego i zadziornego jak ja pierdolę riffu, by wojować nim już do samego końca tego kawałka.

Czysta Zajebistość - tymi dwoma słowami można określić podstawę, jak i rozszerzenie Sabbathowskiego "13"! Obydwie wersje spuszczają bardzo solidny łomot, i są najwyższej klasy Heavy Metalem w Starym (odjechanym!) Stylu. Z wypiekami na twarzy i stalowym wzwodem w spodniach - wyczekiwałem powyższego krążka, tak więc i teraz będę (nie)cierpliwie wyczekiwał zaprezentowania światu i Fanom - pozostałych songów z tej minionej sesji nagraniowej! Podsumowanie?? To oczywiste - 10/10 dla podstawy, 10/10 dla rozszerzenia, 10/10 dla całokształtu i chuj! Ktoś się nie zgadza?? Mam to w dupie, bo ja się zajebiście bawiłem i będę się bawił jeszcze niejednokrotnie przy tym wyczesanym po pachy, obijającym ryj, i demolującym mieszkanie - albumie! Komuś się nie podoba?? - to niech się całuje w dupę i spierdala, proste! Black Sabbath powrócił w Blasku Chwały i trzeba to oblać - Ich zdrowie, ave!!!

Ostatnio edytowany przez Rockin_Motherfucker (2013-09-08 20:28:07)