dlatego pisałem że nie lubię większości progresywnego metalu właśnie z samego założenia gdzieś i nie pije do mastodon, tylko pisałem że nie przepadam.

Mam nową płytę, kilka razy posłuchałem i mam wrażenie jakbym słuchał jej od dawna. Tym razem zespół nie nagrywał koncept albumu z długimi rozbudowanymi nagraniami tylko krótkie, kilkuminutowe kawałki, których jest 13. Wiele z nich jest bardzo chwytliwych i wpada w ucho. Wszystko wskazuje, że Mastodon nie jest już włochatą, dziką bestią tylko dorosłym i majestatycznym zwierzem.

Jak ktoś lubi mastodonową muzykę to najnowszy album powinien się spodobać.

I dobrze! Mastodon jest wielki! Wszystkie albumy lubię. Koniecznie posłuchaj Crack the Skye!

Każda kolejna płyta jest bardzo dobra. Mastodon jeszcze nie nagrał złego albumu. Napisz jak Ci się podobały dwie ostatnie płyty: Crack i Hunter.

No to śmigaj koniecznie po Crack the Skye, ten album to hołd dla prog rocka lat 70. Jest to jednak złożony album, utwory są dłuższe i łączą się w całość.

No niestety, Crack musi być wysłuchiwany cały bo to koncept album. Przez kilka lat grali na koncertach cały album. Nawet wydali płytę koncertową i można tam i posłuchać i pooglądać. Dla mnie mistrzostwo świata.

No, ale fakt Hunter jest dużo łatwiejszy w odbiorze.

Zespół, który był dla mnie nadzieją, gdyż uważam, ze po Blood Mountain opuścili loty i to bardzo. Przykro mi się zrobiło gdy po tak potęznych brzmieniowo i kompozycyjnie 3 albumach poszli w lajtowe rejony, a do tego niekoniecnzie odkrywcze.

Remmision to jeden wielki ciężki jak walec hołd dla ojców sludge - Neurosis, potężne, miejscami wręcz death metalowe wokale.
Leviathan - album od którego zaczynałem znajomość z tym prehistorycznym stworem, koncept album na motywach powieści Melville'a, jednej z moich ulubionych lektur, ciekawe nadal sludge'owe kompozycje i pierwsze elementy zagrywek progresywnych. Świetne skrzeki gitarzysty z blond baranem na głowie. Kapitalna perka i bas.

Blood Mountain - poziom jeszcze wyższy niż na Leviathan, ciekawsze, bardziej rozbudowane melodie, generalnie więcej melodii. Dużo progresu, jeszcze trochę sludge i co nieco z thrashu i innych podgatunków. Album po prostu zajebisty.

Call Of The Mastodon - kompilacja składająca się z dwóch epek powstałych przed Remmision plus utwór tytułowy nagrany w 2006 roku. Az dziw bierze, ze to ta sama kapela.

I tak oto wielki potencjał na metalowej scenie, nowy narybek wieku XXI zmarnował się grając pseudoprogresję. Nie wiem gdzie wy tam King Crimson słyszycie...
Crack The Skye jest ładne, nawet coś ciekawego na niej się znajdzie, ale utwory wloką się w nieskończoność, a The Hunter to już zupełna porażka. Płyta o wszystkim i o niczym.

Moim zdaniem mamy do czynienia z dewolucją i faktycznie mastodont zamienił się w słonia, ale będącego atrakcja w zoo, która daje zarobić właścicielom placówki krocie. Zwierze zapomniało jak to było na wolności.
Moim zdnaiem obecna twórczość tej kapeli jest bardziej przystępna, łatwiejsza w odbiorze, Mastodon stał się nagle bardzo popularny i niestety stracił wiele w moich oczach. Muzyka na Crack The Skye nie jest banalna, ale mi już nie odpowiada, gdyż brakuje mi w tym elementu zaskoczenia i nie zmusza mnie do zadumy. Tobie może się podobać, ja podziękuję.