Miszczowie. "Gish" i "Siamese Dream" to świetne krążki, mimo to moją ulubioną płytą z ich dyskografii jest bezapelacyjnie "Adore", a to głównie dlatego, że Billy i ferajna nie opierali się w niej na brzmieniu gitary, co dodało tej płycie mroku i mistyczności .

Za to "Zeitgeist" uważam za najbardziej skopaną płytę. W porównaniu do poprzednich płyt była mało kreatywna, trochę na jedno kopyto, a i wokal Billy'ego na niej mnie wkurzał, brzmiał trochę, jakby to ująć, "cipkowato".

Ostatnio edytowany przez Szymonoslaw (2012-11-10 22:01:32)

No to ten Sandman trochę przegiał, ale nie chodzi o Marka prawda? Krótko po tym jak te włosy ściął to nagrywał przecież największe czady z Zero, Bodies czy moim ulubionym odjeżdżającym X.Y.U z najlepszem imho Mellon Collie And The Infinite Sadness, chociaż tak naprawdę Gish czy Siamese Dream nieznacznie jej ustępują, zdecydowanie więc stary dobry Pumpkins > Nowy, syntezarowy, brutalnie określając, troszkę pizdowaty, chociaż niektóre kawałki na Adore jak Tear czy Raindrops & Sunshowers i Everlasting Gaze na Maszynie to świetne do dzisiaj jarające mnie kompozycje, i to od 1 klasy liceum kiedy ówczesny nauczyciel od anglika zaznajomił mnie z tym zespołem za sprawą Disarm i serdecznie mu do dzisiaj za to dziękuję.

Co do nowych płyt Smashing Pumpkins... wolałbym, by Billy nagrywał je pod własnym szyldem, o tyle o ile Zeitgeist został położony przez wokal, tak na Oceanii jeszcze można tą pizdowatość Billy'ego znieść głównie przez siłę niektórych kompozycji, chociaż niektóre teksty to imho błazenada i wypalenie, tym bardziej nie rozumiem zachwytów co niektórych jakoby był to stary dobry Pumpkins, jeśli chodzi o brzmienie, pierwiastek psychodelicznej muzyki i jazdy pod Pink Floyd (w takim tytułowym), mogę się zgodzić, jeśli chodzi o zadzior i wokal już niezupełnie. Billy powinien zastanowić się nad zmianą wokalisty, myślę, że Mike nadawałby się do tego znakomicie, pytanie tylko w jakim stopniu mógłby czadzić na perkusji bo jest lepszy od Chamberlina, co widzialem podczas ogladania na zywca koncertu z Lizbony, magnetyczny po prostu, wokalnie? Pierdolony Ian Astbury, kawalek ktory podczas koncertu zaspiewal polozyl Billy'ego calkowicie i az szkoda ze nie ma nawet probki jego umiejetnosci wokalnych na albumie, wielka szkoda, ale mozna zrozumiec, ego Corgana zawsze bylo wieksze niz jego glowa.

Mellon Collie > Siamese Dream > Gish >> Ava > Machina =>Oceania >>>> Zeitgeist

mnie więcej tak by to wyglądało, kawalki ktore udostepnial w necie za darmo pod nazwa Teargarden pominalem, byly Zeitgeistowe, z drobnymi wyjatkami, moze malym promyczkiem nadziei na poprawe w American Gothic równiez, niewarte odnotowania ;  P

Dobra.
Nie słuchałem ich nigdy zbytnio. Cośtam czasem u znajomych przeleciało, do czego wielkiej wagi nie przywiązywałem, albo ktoś coś na youtube puścił or smthg.
Teraz słucham Gish i jest dla mnie zaskoczeniem jak bardzo grungowo brzmi ta płyta. Patrząc na rok jej wydania nie powinno być to zaskoczeniem, no ale cóż myślenie czasem szkodzi, a czasem nie .

Rob napisał:

poza zarzutami o pizdowatość Billyego w niektórych momentach która ała o sobie znać w XXI wieku. ; )

Z jednej strony się zgodzę ale...Jak dla mnie takie  kawałki jak np. "Ava Adore" podobają się od wielu lat.Video do tego  jest dosyć charyzmatyczne.