Rog, dużego wyboru nie miałeś ;p Ale płyta jest epicko zajebista, uwielbiam ballady Zakka, a na tej płycie jest ich w chuj. To mi się nie mogło nie podobać. Ale jednak moje ulubione ballady Zakka to In This River, która jest mi dość bliska, Dirt On The Grave (Cry Baby spisuje się tam przecudownie) i Sold My Soul.

A najnowsza Order of the Black???

Pamiętam jak byłem mały i Tato po raz pierwszy puścił mi 1919 to powiedziałem, że zbyt agresywne i nie mogę słuchać ; ) . A teraz uwielbiam ten album, hehe.

Sonic Brew ma dosyć szorstkie brzmienie, też średnio przepadam za tą płytą.

Jeszcze nie, ale że southern bardzo mnie ostatnio kręci, dopisuję do listy i w najbliższym czasie pewnie przesłucham.

Niesamowicie przyjemnie słuchało mi się P&G. Pierwsze takty pierwszej piosenki i już miałam uśmiech na twarzy. Banjo wymiata! : ) Fajowa płyta -  charakterna i dynamiczna, z kilkoma pięknymi balladami. Świetne teksty, a do tego wokal Wylde'a... Ależ ten koleś czuje bluesa! Ciężko wybrać z tych wszystkich zajebistych kawałków najlepsze, ale jeśli już, to stawiam na "Lovin' Woman", "Harvester of Pain", "Troubled Wine", "Machine Gun Man" i "Fadin' Away". No i żartobliwy "Hate Your Guts"
Bonus tracki takie sobie, poza "In My Time Of Dying", do którego i tak mam osobisty sentyment, a które w wykonaniu Zakka jest równie nieziemskie co oryginał.

Ostatnio edytowany przez maggie_may (2011-12-28 14:39:36)

A mnie nieco zaskoczyła. Spodziewałem się czegoś w stylu ostatniej płyty, gdzie przeważnie było ostro i metalowo, a na CotBV jest rockowo! Bardzo spójna płyta z fajnymi piosenkami (niestety znowu najsłabsze są ballady). Szacun dla Zakka za umiejętność komponowania i całkowity brak popisywania się umiejętnościami masturbowania gryfu gitary - to odróżnia artystę od cyrkowca.

Niecnie podejrzewam, że balladki znalazły się na albumie aby było co w radio puszczać w celach promocyjnych. Mimo wszystko album się broni i bardzo mi się podoba. Prawdopodobnie będzie to taka sezonowa płyta na maj i wczesne wakacyjne miesiące, ale przy okazji jej premiery wróciłem sobie do wcześniejszych albumów BLS, których nie słuchałem od przeszło 3 lat. 1919 ciągle u mnie rządzi, nic się nie zmieniło przez te wszystkie lata.