Nie słuchałem ich jakoś uberwiele. No i czasem jęki Thoma Yorke są irytujące, ale trzeba im przyznać, że są niezwykle wpływowym zespołem. No i kawałków takich jak Myxomatosis czy Paranoid Android nie da się chyba nie lubić.

Ostatnio edytowany przez SarmatAE (2010-08-23 18:29:44)

Nie napisałem, że nie przepadam. ;>
Ostatnio wkręcił mi się Creep i cała płyta Pablo Honey.

Oj, Malwina, wybacz
Napisałam tylko swoją opinię ...

O jezu. Ostatnio zacząłem się jarać ich ostatnimi dwoma albumami jak przeciętny obywatel, gdy urząd pomyli się na jego korzyść o jedno miejsce po przecinku.
Z dwojga bardziej podoba mi się In Rainbows, która jest bardziej przebojowa. Nie jest to jednak typowa radiowa przebojowość, tylko taka bardziej... alternatywana. I know, I know! Clishe. But it's true one! Obydwa albumy zresztą miały radioplay bardzo znikomy, ale to nie istotne. Każdy kto chciał ich posłuchać posłuchał ich, w końcu płyty tego zespołu nie przechodzą bez echa. Wspaniałe w tych dwóch płytach jest, że utwory na nich są zrobione z pomysłem, żadne dwa nie są takie same. Nie ma tutaj schematów granych przez milyjony oklepanych zespołów w stylu "Weźmiemy riff i zagramy zwrotka-refren-zwrotka-podwójny refren-zwrotka i upchniemy gdzieś jeszcze jakieś solo". Mamy za to dużo elektroniki i fajne kombinowanie brzmień. Gitara praktycznie za każdym razem ma inny przester (albo wcale go nie ma). Fajnie też, że panowie z Radiohead nie robią tak, że w każdym utworze każdy musi grać po równo. Cholera oni nawet zależnie od potrzeb utworu wymieniają się instrumentami. Bardzo ważne jest też bogactwo warstwy dźwiękowej, dźwięk jest bardzo przestrzenny i ma wiele ścieżek, wiele fajnych efektów, bardzo mi się to podoba.

Nie mam zamiaru nic ujmować wcześniejszym albumom, którymi też się jaram i które uwielbiam, po prostu ostatnio faza na King Of Limbs i In Rainbows wygrywa.

Kiedyś przypadkiem trafiłam na to i spodobały mi się 3 piosenki: Creep, Karma Police i No Suprises, ale nie na tyle, żeby zagłębić się w ich twórczość.

Podoba mi się w Radiohead głównie to, że są bardzo rozwojowym zespołem. Każda ich nowa płyta to kolejne ogniwo w ich muzycznej ewolucji. Praktycznie lubię każdą płytkę, ale prym wiedzie oczywiście "OK Computer" (tam chyba nie ma słabego utworu), ale waham się czasami, czy to "Kid A" nie jest jednak tym naj. Bądź co bądź, te dwa krążki najbardziej mnie niszczą, bo to taka idealna równowaga pomiędzy ich wcześniejszym a późniejszym stylem.

A z projektów Yorke'a polecam też zainteresować się Atoms for Peace- ostatnio znów odpaliłem sobie "Amoka" i zaczęły mi się podobać nawet te utwory, które przedtem wydawały mi się zbytnio "zahipterzone". Starzeję się.